Колку години лојалност кон фирмата толку илјади денари повеќе вредеа ваучерите што во саботата, на 9 февруари, во хотел Гарденија во Велес, ги добија како награда вработени во ДПТ „Ронтис“ ДООЕЛ Велес. По единаесет години вкупно 80 работнички и работници се веќе добитници на парични награди. Нив ги делеа сопствениците на компанијата кои дојдоа од Грција и Швајцарија за да присуствуваат на традиционалната годишна средба со вработените.

При крајот на 2019 година, по пуштањето во употреба на споменикот на Мустафа Кемал Ататурк во паркот ``Каршијака`` во Велес, се појави во јавноста приказната за наводното престојување на наводно ранетиот Мустафа Кемал Ататурк во Велес во период 1907-1908 година. На куќата каде престојувал имало и спомен плоча која е тргната по Втората световна војна. Приказната е таа, но никако не се совпадна со фактите и документите кои постојат во Велес и неговите институции.

Четириесет годишната Велешанка С.Н и нејзините две малолетни деца, тримесечното машко бебе и година ипол од женски пол, вчера попладне се примени во ЈЗУ „Општа болница“ - Велес со опекотини од втор степен. Повредите ги здобиле во пожарот што избувнал во нивниот дом на улицата : Тодор Николовски бр. 48 во населбата Шорка.

Банкарските техничари и продавачи, кои чекаат за вработување во Бирото за вработување во Велес, се многубројни но овие струки се сеуште застапени во средното образование поточно училиштата во Велес. Општината ги поттикува четирите средни училишта да направат анализи споредени со податоците на Агенцијата за вработување за од една страна да се запре зголемувањето на бројот на невработени лица во одредени профили и од друга страна да се образува работна сила што е потребна на велешкото стопанство.

Еден трактор полн со смет изнесоа работниците на ЈКП „Дервен“ од домот на педесет и шест годишната Димитрула Дерманџиева. За четири часа од домот во кој живее велешанката успеаја да ја извадат најпроблематичната количина на непотребни работи трупани со години во двете соби, нишата, предсобљето и бањата. Дерманџиева освен што живее во субстандардни услови не водела доволно грижа за состојбата во домот. Тој, таков каков што е, неа не и пречеше се до моментот кога во него ја повика екипата на Дума.мк за да и помогне со огрев , пред последниот ладен бран со минусни температури.

Историјата на големото велешко семејство Виларови ќе ја продолжиме со лозата на Игно Вилар, четврто дете на Тоде и Мица Виларови. Игно се родил во 1827 година. Од мали нозе започнал да го учи татковиот занает, трговскиот. Со татко му и мајка му живееле во куќа во близина на Мегдан. Откако се оженил покрај трговија со вино, ракија и афионов катран, во месноста Виларови бавчи почнал со одгледување на свилени буби и производство на свила што во тоа време била многу барана на пазарите во Солун, во Истанбул, во Софија и во градови од Европа. Трговецот Игно, купил поголем број маски за транспортирање на свилата и други производи. Пренесувајќи стока на други трговци ја зголемувал печалбата на повеќе пари.