Андов во колумна на „Фокус“: Двеста интелектуалци ја загрозуваат националната гордост
Деновиве околу 200 интелектуалци напишаа, потпишаа и објавија документ со кој се бара од нашата влада веднаш да ги прекине преговорите за решавање на спорот во врска со името на нашата земја. Верувам дека тоа го сторија мотивирани од здравиот разум и чувството на национална гордост. Текстот содржи многу убедувања, искази и осуди, но главно е во рамките на мотивите кои ги принудиле овие угледни луѓе да состават и да објават таков документ.
Меѓутоа, не секогаш здравиот разум е навистина здрав разум. А и националната гордост понекогаш не е во склад со околностите кои ја поткрепуваат, туку и едната и другата категорија во практиката понекогаш се покажале само како лош привид. Ниту амбициите биле поставени врз вистинскиот здрав разум, ниту пак воделе кон заштита на нашата национална гордост, туку и едниот и другиот елемент директно ги загрозувале.
Овој обид на оваа група интелектуалци ме потсетува на тешките и драматични настани во 1993 година, пред приемот на нашата земја во ОН. И здравиот разум и националната гордост тогаш беа поматени кај оние кои се спротивставија на таа политика, а беа цврсто убедени дека се во право. Некои дури најавуваа и штрајк со глад.
Ако тогаш не прифатевме Република Македонија да стане полноправен член на ОН, ќе продолжеше претходната состојба со нас и со нашата држава, а таа беше одредена со императивното барање на ЕЗ во Декларацијата од Лисабон, нашата земја да биде признаена како независна само тогаш кога ќе прифати име кое не го содржи зборот Македонија или изведенка од него.
Тогаш имаше и вакви интелектуални обраќања и бројни собири, но и голема и цврста опозиција кои сите заедно беа против прифаќањето на приемот на нашата земја во ОН, поради референцата „поранешна југословенска Република Македонија“. Сите тие, со исклучок на поединци што можат да се избројат на една рака, денес знаат дека нивниот тогашен здрав разум и национална гордост биле само привид кои и народот и државата можеше да ги однесат во пропаст.
Целата колумна на Фокус на следниот линк.
