Составен дел од годинешните активности на Фестивалот на пити и вино ќе биде и велешкото ѓомлезе. Традиционалниот специјалитет што исто така се подготвува од тесто, сирење и свинско месо ќе го подготват членките на Организација на жени на Велес. Ѓозлемето ќе се промовира во недела, на 21 октомври, во 14.45 часот.

Се подигнува бината за музичкиот дел на плочникот пред фонтаната на плоштад „Сармаале“ и се поставуваат шаторите под кои се местат штандови, маси, столици, пултови на дел од улицата „8 Септември“. Таму годинава ќе се организира манифестацијата посветена на надалеку познатата велешка пита пастрмалиа. Велес е подготвен да ги пречека сите гурмани на традиционалниот специјалитет што годинава ќе го подготвуваат мајсторите на пастрмалии на „Жито Вардар“, „ Баже Пити“, „Милениум“,„ Аркадија“, „Стара Деспина“ и пицерија „Пица тајм“ додека потребната количина на вино ќе ја обезбедат винариите „Шато Сопот“, „Тиквеш“ и „Стоби“. 

Велес во 1857 година ги удира темелите на образование на мајчин јазик во Македонија. Тогаш почнува со работа училиштето во параклисот „Свети Ѓорѓија“ во маалото Прцорек на учителот Јордан Хаџи Константинов Џинот. Отварањето на училиштето бил празник во цел Велес. Многумина граѓани, особено имотните, ги запишале своите деца да учат во училиштето.

Во строгиот центар на Велес, вчера 9 октомври, на крстосницата од улците “8-ми Септември“, „Архиепископ Михаил“ и “Страшо Пинџур“ се случи сообраќајна незгода помеѓу мотоцикл марка „Тумопар“ со велешки регистарски броеви управуван од И.К.(47) од Велес и мотоцикл марка „Кимко“ со велешки регистарски броеви управуван од М.Ѓ.(22) од Велес.

Во железничката станица во Велес се наоѓа голем германски часовник стар над деведесет години. Часовникот прво бил поставен во убавата и голема железничка станица во Велес, која за време на Втората светска војна била бомбардирана и разурната.

Велешките железничари успеале да го спасат и да го зачуваат и за време на бугарско и за време на СФР Југославија, а тој и денес е тука како раритетен примерок на прецизен мерач на времето. 

Старите велешани се снабдувале со вода за пиење од природни чешми и бунари. Секоја пета куќа во стар Велес имала бунар но, многу од нив имале солена вода па не можеле да ја користат за пиење. Ова особено било многу поприсутно на десната страна на градот за каде уште старите велашани велеа дека „Велес е изграден на сол“.