Пет работи кои го одбележаа големото финале на Евровизија во Торино

Украина победи на овогодинешниот избор за песна на Евровизија што се одржа во салата „Пала Олимпико“ во Торино, но по големото финале се појавија пет работи кои ја одбележаа, пишува „Euronews“.

1.Гласањето на публиката може да промени сè.

Украинскиот Калуш оркестар влезе во големото финале како апсолутен фаворит за победа. Гласовите на публиката ги однесоа на врвот. Гласовите на жирито, кои сочинуваат 50 отсто од вкупните поени, ја ставија Украина на четвртото место, со речиси 100 поени помалку од Обединетото Кралство, кое беше прво на табелата по гласовите на жирито.

Значи, дали ова е „политичко“ јавно гласање поради војната? „Euronews“ пишува дека гласањето не било толку политичко, но дека симпатиите и поддршката можеби се подобар опис. Песната беше добра сама по себе, импресивна и трогателна рап ода за мајката на главната пејачка, Стефани; Украина никогаш досега не била без пласман во финалето, а имаат многу силен евровизиски скор со две победи (Руслана 2004, Џамал ​​2016) и уште осум пласмани меѓу првите 10 во последните децении, истакнува „Euronews“.

2.Интервалските изведби можат да го засенат главното шоу

Евровизиската песна произведе неколку незаборавни интервални песни, кои се истакнаа за време на гласањето. Само помислете на глобалниот феномен Риверденс, кој првпат беше изведен на натпревар во Ирска во 1994 година. „Финтата“ е да се прикаже нешто што е забавно и привлечно за публиката, но што не ги засенува главните изведби, односно конкуренцијата.

Во Торино, врв на овогодинешните настапи додека се чекаа резултатите беше микс од хитовите на кантавторот Мика, кој беше и еден од водителите на натпреварот. Мика вешто демонстрираше дека е исклучителен шоумен, настапувајќи со стил додека се вртеше на врвот на клавирот, се издигнуваше високо над своите танчери и нè водеше до музичка забава преку неговите најголеми хитови. За жал, овој дел од натпреварот беше толку многу подобар од многу натпреварувачки песни, што целосно заборавивме на нив, пишува „Euronews“.

3.Редоследот на изведбите е навистина важен

Иако уметниците влечат ждрепка за да видат дали ќе настапат во првата или втората половина од финалната вечер, на крајот останува на продуцентите да го состават шоуто онака како што мислат дека ќе привлече најмногу гледачи ширум светот.
Овогодинешното шоу започна со голема брзина, а Чешка изведе една од најдобрите танцови песни на натпреварот, песна која ќе ја слушате на радио или во клубовите низ Европа ова лето.

Иако несомнено беше возбудлив начин да се започне натпреварувањето, дали песната би добила подобар прием ако беше поставена подоцна во шоуто? Речиси сигурно.

Имаше проблем и со темпото: продуцентите решија да комбинираат многу побавни песни, а Германија, Азербејџан, Литванија, Белгија, Грција и Исланд заедно настапуваа во блокот. Жирито ја забележа Грција, еден од фаворитите пред натпреварот, но публиката заборави на Аманда Тенфјорд и не помина најдобро кога се во прашање гласовите на гледачите.

4.Земји „повратници“

Обединетото Кралство и Шпанија несомнено беа овогодинешните „кралеви и кралици повратници“.

Минатата година, Велика Британија доби нула поени од жирито и нула поени од публиката. Шпанија имаше добра балада и искусен пејач, но беше само две места над последната.

Оваа година, и Шпанија и Обединетото Кралство, дел од „Големата петорка“, ги променија начините на избор на претставник и се чини дека соработуваа со Шанел и Сем Рајдер кои по години (и години и години) го постигнаа најдоброто место на нивните земји на Евровизија.

Обединетото Кралство победи во гласањето на жирито, а Шпанија исто така доби 12 поени од националните жирија. Ова покажува дека со веродостојни песни, талентирани уметници, ангажирани сценски настапи и позитивен однос кон Евровизија, земјите можат да го свртат резултатот во своја полза.

5.Што би можеле да променат некои земји?

Како што некогаш пееја победниците на Евровизија, АББА, „победникот зема се, поразениот мора да падне“.

Германија има настапувано на Евровизија повеќе од која било друга земја, се појавува секоја година освен во 1996 година. Но, и оваа година германскиот претставник постигна многу лош резултат, како кај жирито, така и кај публиката. Всушност, тие беа последни или последни во шест од последните седум натпреварувања.

Значи, што може да направи Германија за да се промени? Тие би можеле да направат нешто слично како Шпанија, која користи музички фестивал за да избере претставник, формат кој носи успех на Италија. Или би можеле да соработуваат со издавачка куќа за да идентификуваат уметник во подем како што тоа го направи Обединетото Кралство.

Или би можеле да гледаат земји како Израел и Малта кои користат ТВ-шоуа за таленти за да ја изберат нивната изведба (иако тоа можеби не е најдобриот пример во 2022 година, бидејќи ниту една земја не се квалификуваше во финалето – но тоа функционираше добро во претходните години!). Со пресврт, Германија може да се врати на победата, како што тоа го направи со Лена во 2010 година и со Никол во 1982 година.