Срмена приказна за велешанката Нада Сарагинова од маалото кај „Стари фурни“ над Долни Дуќани (ФОТО и АУДИО)

Велешанката Нада Сарагинова е редок пример на жена што во денешни услови креативно го исполнува своето слободно време. Уметник без диплома но со талент кои долги години тлеел  за во последната деценија да се преточи во креативни дела. Таа подготвува скици а потоа везе на црно платно со срмен конец и свила на мотиви од православната религија, птици и животни. Овие прекрасни дела се изработуваат целосно рачно. Наде ги изработува во временски различни периоди кои воглавно зависат како од големината така и од приказот на мотивот. Така на пример за религиските мотиви како што се црквата „Св. Климент и Пантелејмон“ на Плаошник и црквата „Св. Кирил и Методиј“ во Велес, од скица до завршување на рачната изработка и биле потребни по два месеци додека мотивот паун е изработен за седум дена.

-Мојата прва изработка беше црквата „Свети Наум“. Ја видов на фотографија и добив желба да ја изработам. Делото го изработив на 52 години и се до тогаш го криев мојот талент.  На платното прво ја нацртав, потоа на скициата започнав да везам со срма и свилен конец. Продолжив да изработувам икони но инспирација ми даваат и убави фотографии со природа и животни. Се случува да станам од спиење и веднаш да почнам да цртам бидејќи платното постојано ми е на масата, додаде Сарагинова.

Изразувањето на уметничкиот порив кај оваа вешта велешанка се случува како дење така и ноќе. Во вториов случај будењето од сон и земањето во рака на белата боица е пасија што многу често се случува. Но тоа целосно ја исполнува Сарагинова и таа воопшто не жали што ноќните часови наместо за сон ги користи за креативно изразување.

-Кога го изработував „Плаошник“ но и велешката црква „Св. Кирил и Методиј“, потребни ми беа два месеци, бидејќи се големи и тешко е за работа, треба да бидеш внимателен да не го оштетиш платното при работење. Таквите изработки траат подолго бидејќи треба да се нацрта. Кога се работи за свето место, црква, манастир или пак свето лице, потребно е да биде оргинално. Јас за некои рачни изработки сум се мачела да ги нацртам и два до три дена. Едноставно раката некогаш не сака да црта, па во текот на ноќта ќе се разбудам и за еден час ќе доцртам, додаде Сарагинова.

Домот на Серагинова е полн со врамени рачни ракотворби кои досега освен споделувањето во вид на фотографии на социјалните мрежи јавно не се прикажани. Оваа вредна жена копнее да ги прикаже на поставки што би биле дел од изложба, најнапред во Велес. Таа до сега не успеала да го отсонува овој дел од нејзиниот сон бидејќи таму кадешто се обратила и било соопштено дека во рачните изработки не препознале уметност. Сепак Сарагинова не се откажува од намерата за претставување на сопствените рачни изработки на јавноста. И таа мисла ја бодри да продолжи да создава нови ракотворби коишто независно дали се изработени од свилен конец, памучен конец или од срма ќе допрат до почитувачи и вљубеници на нејзиниот уметнички израз.

Од денешниот инспиративен разговор, и покрај тоа што уредно се јавуваше и одговараше на порачките од страна на заинтересирани граѓани, не може да се прескокне и сознанието дека оваа приказна треба да се заврши со хуманоста што нашата соговорничка до сега ја покажала преку 70 крводарувања. Тоа што исто така спасила 70 човечки животи умеел да го вреднува велешкиот Црвен крст на 50 дарување наградувајќи ја со благодарница и со статуетка.

Стефани Манева