На велешка Аргатница денеска малку понуди за аргати

На Аргатница и денеска надничарите чекаа да дојдат велешани со понуда за работа за надница. Тие што рано утринава заминале некому да исцепат дрва, да урнат ѕид, исфрлат шут или извршат друга градежна работа заработија од 300 до 500 денари. Оваа шестчлена група на граѓани ја немаше таа среќа. За да ја разбие монотонијата, побрзо да им мине времето и да се оттрган од нервозата играа карти.

– Рано наутро треба да дојдете, најголемата гужва е кај 8 часот. Тогаш има поголем број на граѓани кои не бараат да им пренесеме мебел, истовариме и исцепиме дрва, да завршиме некоја градежна работа, најчесто не бараат за уривање на ѕидови, поставување на бетонска плоча и друго. Денеска немаме среќа, ние останавме до крај на денот да не дојде случајно некој а другите се откажаа и си заминаа, рече еден од нив.

Надничарите велат дека во последно време секое утро на Аргатница се собираат околу педесеттина до сто граѓани кои секој ден бараат работа. Стојат  и чекаат некој да дојде. Еден од нив е поранешен работник на велешки „Киро Ќучук“. Ни ја покажа десната рака на која недостасуваа два прсти.

– Ги загубив додека работев, прво нив а потоа и работното место бидејќи фабриката се затвори. Сега сум секој ден тука и чекам некој да ме повика, да одработам за дневница. До овој момент нема никој но се надевам дека ќе дојдат и дека денеска ке му однесам на семејството пари за леб и за производи од кои жената утре ќе зготви ручек. Така живеам и изгледа ќе морам уште седум години, уште толку ми остануваат до пензија, рече овој велешанец.

Секој од нив имаше своја животна приказна. Повозрасните раскажуваа еден по еден а сите ги спомнаа затворените работни места, сиромаштијата и броењето на годините до пензија. Помладите велеа дека засега не можат да најдат сигурна работа а веќе имаат семејства. Со поглед покажаа дa погледнеме и подолу од ова ќоше на тротоарот ко маркетот и земјоделската аптека бидејќи и таму има надничари или на вообичаеното место,на ѕидчето пред слаткарницата, каде седат или стојат додека не дојде некој да ги ангажира.

Ги оставивме со надежта дека зимата заврши а за нив и најтешкиот дел од годината бидејќи тогаш имаат најмалку понуди. Сега со почетокот на земјоделските работи рекоа дека градинарите во велешко ќе ги бараат скоро секое утро. Тоа за ние е гаранција дека дома нема да се враќаат со празни џебови./Б.Н