Старите велешани од два сокаци на маалото Дворови

Дворови било едно од најголемите маала во Стар Велес. Се наоѓа во најубавиот централен дел на градот. Железничката линија Велес-Гевгелија-Солун го дели маалото на четири дела, а низ него минува и железничката линија што Велес го поврзува со Штип и со Кочани. Дворови од запад излегува на централната улица, а на исток и северо- исток се простира покрај реката Вардар.
Во минатото во ова маало живеело турско население. По завршување на Балканските војни Турците почнале да се иселуваат па така нивните куќи ги купувало македонско население што живеело во повисоките делови на градот.

Со доселувањето на Македонците започнал животот во маалото. Секоја вечер се слушала песната на младите велешани кои шетале на градското корзо, музиката и песната од бројните кафеани и џагорот од дуќаните од чаршијата. Жителите на Дворови го чувствувале тивкиот Повардарец што постојано и во најтоплите летни денови доаѓал од реката. Куќите во Дворови најнапред биле изградени од едната и од другата страна на железничката пруга за подоцна со градба да се продолжи кон Железниот мост и покрај брегот на Вардар. Маалото Дворови, всушност било во вистинска смисла на зборот, дворот на Велес. Таму делумно, така е и денеска.

Во предходниот текст ги објавивме скоро сите семејства, нивните домови од делот на ова маало од десната страна на железничката пруга, односно од Новиот мост па се до рампата кај куќата на Фала Богу. Овој пат ќе ги забележиме семејствата од двата сокаци после „Долна рампа“ и ќе започнам со семејството Габерови.

Во Дворови, меѓу првите се доселиле Стеван и Марика Габерови со синовите Живко, Благој и Лазо. До нив живееле Диме и Лена Лазови со синовите Трајче, Иле и Димче како и Киро и Олга Намичови со синовите Орце и Боре. Во нивна близина живееле Менде и Загорка Габерови , веднаш до нив биле Александар и Митра Габерови со децата Снежа и Благојка, потоа Јованче и Вера Габерови со ќерките Јадранка,сега д-р Мишкова, како и Бојанка и Стојна. До нив живеело семејството на Рума и Трајко Ќосеви со синовите Панче и Петре и ќерките Лидија и Виолета. Сите тие свој дом свиле во вториот сокак што води до реката.

Во првиот сокак на маало, куќа имало и семејството на Благој и Љубица Попови со синовите Панче и Данчо и ќерката Милка, потоа Лазо и Менка Попови со синовите Владо и Димче и ќерките Снежа и Пандорка, како и Димче и Евица Попови со синовите Аце , Бубе и Иле ама и Милка Пoпова со ќерката Павлина. Таму живееле и Славчо и Марика Гајдови со синовите Борис и Владимир и ќерката Христина. Веднаш до нив било семејството на Орце и Васа Мачавелови со синот Горе и ќерките Благојка и Ефка, потоа Борис и Цена Пузеви со ќерките Коца, Марија и Ангелина, како и Ѓорги и Милка Габерови со ќерките Виолета и Пандорка. Таму свој дом имале и Трајко и Веса Јовеви со синовите Орце и Раде, па Страшо Ичитрајков со синот Сасо и ќерката Родна.

Во овој дел на маалото живеело и семејството на Петре и Македонка Миленкови со синот Киро , познат велешки мајтапџија и ќерките Буба, Вера, како и познатата судијка Ангелина.

И во овој дел од Дворови имало куќи со капиџици кои им овозможувале на велешани нивните куќи да изледуваат на два сокаци.

Да ги спомнам, како стари жители на Дворови и семејството на Ордан и Родна Пејкови чии двајца синови Јосе и Никола го добиле презимето Стефкови по нивниот дедо Стефко. Сопруга на Јосе била Рахилка Стефкова а нивни деца се синот Стојче и ќерката Родна. Никола се оженил со Радмила Маџукова која подоцна стана една од најпознатите лекарки, д-р Лала, во Велес.

Во првиот сокак свој дом имале и Благој и Пацка Гравчеви со синовите Владо, сега познат бизнисмен и Киро, подоцна еден од доајените на велешкиот театар. Ќе ги спомнам уште и Ѓорѓи и Донка Карпузови со синот Ристе, па семејството Лукареви со синот Симо и керката Зора, потоа семејството Чочкови и нивните помлади членови Дана и Васа. Таму живееле и Ѓошо Ончев со синовите Анде, авијатичарот како и Ладе и Боре. Да ги спомнам и велешанката Фита Данова, потоа семејството на Ѓоре и Савка Ѓорѓиеви со синовите Баже и Бубе, па Благој и Емилија Тодорови со синот Круме и ќерките Билјана и Родна, како и Тоде и Марика Георгиеви со синот Тодор.

Во маалото живеел познатиот бербер Киро со сопругата Еча Андови и синовите Ангел и Игно како и ќерката Лила, потоа Славчо и Марика Гајдови со децата Борис, Владимир и Христина. Веднаш до нив било семејството на Орце и Васа Мачавелови со синот Горе и ќерките Благојка и Ефка, па семејството на Борис и Цена Пузеви со ќерките Коца, Марија и Ангелина, потоа Ѓорги и Милка Габерови со ќерките Виолета и Пандорка. Таму живееле и Трајко и Веса Јовеви со синовите Орце и Раде, па Страшо Ичитрајков чиј син Сасо, бил познат загребски боем а нивната ќерка се викала Родна,

Во долниот дел на маалото живееле браќата Бојчо, Чедо и Ѓоре Органџиеви, а до нив живеело семејството Богданови со помладите членови Данчо, Билјана и Фита.

Во првиот подолг сокак, веднаш по рампата на железничката пруга, што до ден денешен велешани ја нарекуваат долна рампа се наоѓала куќата на Андреа и Бојка Јуртиеви со синот Тодор и ќерката Родна, потоа на семејството Подлешли со помладите членови Миле, Баже и Маре. Веднаш до нив живеело семејството на Тоде и Родна Маџарови-Јуртиеви со синот Андреа и ќерката Таска. До нив се наоѓала родната куќа на првоборецот Благој Абрашев од чие семејство потекнува и познатиот велешки лекар Тодор Абрашев.

Во овој дел на маалото живеела Мара Чичивалиева со синовите Божо, со прекар Марата, па Анкица познат како боксер и надрилекар како и инжинер Андреја.

Во делот кон денешен мост „Гемиџии“ живееле и Тоде Поп Ѓорчев со синот Александар и ќерката Невена, па Круме Ампов со синовите Никола и Бошко, потоа Љубица Тутунџиева со син Орце, па Трајко Жопо со син Киро и ќерките Зора и Тренда, па Трајко Гулата со ќерките Ката и Виолета па фурнаџијата Владо Тевчев со синот Панче и ќерката Милка.

За најголемото велешко маало во центарот на градот ќе објавиме уште неколку текстови посветени на старите велешани.

Стоилко Андреевски